Ο οπίσθιος χιαστός σύνδεσμος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς συνδέσμους για την σταθερότητα του γόνατος. Η δράση του είναι να αναχαιτίζει την οπίσθια ολίσθηση της κνήμης σε σχέση με το μηρό. Ρήξη του οπίσθιου χιατού συνδέσμου συμβαίνει όταν μια κάκωση στο γόνατο τείνει να παρεκτοπίσει την κνήμη προς τα πίσω, με δύναμη μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να απορροφήσει ο σύνδεσμος.
Οι ρήξεις του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου δεν είναι τόσο συχνές όσο αυτές του πρόσθιου χιαστού. Μπορούν να συμβούν είτε ως μεμονωμένες βλάβες, είτε στα πλαίσια μιας πολυσυνδεσμικής βλάβης του γόνατος.
Ο μηχανισμός κάκωσης είναι συνήθως η άμεση πλήξη της κνήμης προς τα πίσω με το γόνατο λυγισμένο, κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάποιο άθλημα, καθώς και σε τροχαία και άλλα ατυχήματα. Ταυτόχρονα με την ρήξη του οπίσθιου χιαστού, μπορεί να έχουμε και άλλες συνδεσμικές βλάβες, ή ακόμα και συνοδές βλάβες των μηνίσκων ή του αρθρικού χόνδρου.
Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει συνήθως:
- πόνο και αίμαρθρο (συλλογή αίματος στην άρθρωση του γόνατος)
- εμπλοκή του γόνατος (αδυναμία πλήρους έκτασης ή κάμψης του γόνατος), εάν συνυπάρχει ρήξη μηνίσκου ή οστεοχόνδρινη βλάβη.
- πιθανό αίσθημα ανασφάλειας ή και επεισόδια αστάθειας του γόνατος.
Η διάγνωση της ρήξης του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, είναι κλινική και βασίζεται στον μηχανισμό της κάκωσης και την κλινική εξέταση. Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να επιβεβαιώσει την διάγνωση και να αναδείξει και πιθανές συνοδές βλάβες, που επηρεάζουν το πλάνο θεραπείας του ασθενούς.
Η θεραπεία μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε χειρουργική. Η επιλογή εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό της ρήξης, το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς και το εάν υπάρχουν συνοδές συνδεσμικές ή άλλες συνυπάρχουσες βλάβες.
Το θετικό στοιχείο είναι ότι η ρήξη του οπίσθιου χιαστού, σε αντίθεση με αυτή του προσθίου χιαστού συνδέσμου, έχει την ικανότητα επούλωσης από τον οργανισμό και έτσι η συντηρητική θεραπεία έχει σημαντική θέση στην αποκατάσταση αυτού του τραυματισμού.