Το σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου, ή αλλιώς σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής αποτελεί την πιο συχνή κατάσταση δυσλειτουργίας του ώμου. Δημιουργείται από την προστριβή των τενόντων του στροφικού πετάλου με το ακρώμιο το οποίο είναι μια οστική προεξοχή της ωμοπλάτης πάνω από το βραχιόνιο οστό. Αυτό προκαλεί στους τένοντες που προσκρούουν, φλεγμονή και ερεθισμό, καθώς περνούν μέσα από τον υποκρωμιακό χώρο, προκαλώντας πόνο στον ώμο και στον βραχίονα (εμπρός και πλάγια), αδυναμία και απώλεια κίνησης του ώμου.
Το σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου κατατάσσεται στα σύνδρομα υπέρχρησης. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι συχνές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις του ώμου ή κινήσεις πάνω από τό επίπεδο αυτού, χωρίς τον σωστό συντονισμό γληνοβραχιόνιας και ωμοπλατοθωρακικής άρθρωσης, μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την εμφάνιση κακής μηχανική λειτουργιάς της άρθρωσης του ώμου, που συνεπάγεται τραυματισμό των μαλακών δομών της περιοχής (τένοντες υπερακανθίου, υποπλατίου& δικέφαλου βραχιονίου μυός, ορογόνοι θύλακες και σύνδεσμοι).
Ο καλύτερος τρόπος διάγνωσης του συνδρόμου της πρόσκρουσης του ώμου, είναι η λήψη ιστορικού, οι μυοσκελετικές δοκιμασίες & ο έλεγχος των κινήσεων από κάποιον ειδικό (πχ. Ορθοπαιδικό Ιατρό ή Φυσικοθεραπευτή) και εάν κριθεί απαραίτητο κάποια απεικονιστική εξέταση, όπως μαγνητική τομογραφία ή μυοσκελετικός υπέρηχος που θα δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Για να επέλθει μία επιτυχημένη θεραπεία με μόνιμα αποτελέσματα, θα πρέπει να ανιχνευθεί ο επαναλαμβανόμενος μηχανισμός κάκωσης, ώστε να διορθωθεί και να αποκατασταθεί ο σωστός συντονισμός των κινήσεων στην περιοχή του ώμου. Συνεπώς, θεραπείες με χρήση μόνο φυσικοθεραπευτικών μέσων (πχ. διαθερμία, Laser, TENS, ηλεκτροθεραπεία, ιοντοφόρεση κλπ.) που ως βασικό σκοπό έχουν την ανακούφιση του πόνου, επιφέρουν προσωρινά αλλά και φτωχά αποτελέσματα, καθώς επίσης και την συνέχιση της εκφύλισης των τενόντων της περιοχής.
Ένα ολοκληρωμένο φυσικοθεραπευτικό πρωτόκολλο αποκατάστασης του συνδρόμου πρόσκρουσης θα πρέπει εκτός από αυτά τα θεραπευτικά μέσα να περιλαμβάνει κινητοποιήσεις (Manual Therapy), τόσο της ωμικής ζώνης, όσο και της θωρακικής μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης, χρήση και άλλων θεραπευτικών μέσων, όπως Kinesio Tape, και κυρίως θεραπευτικές ασκήσεις με σκοπό την επανεκπαίδευση και αποκατάσταση του νευρομυϊκού συντονισμού και του ωμοβραχιόνιου ρυθμού.